مجتهدزاده در گفت و گو با «تابناک» تشریح کرد؛از تاثیر مصوبه سنا بر توافق جامع هسته ای تا علت لغو تحریم اس 300

اعضای کمیته روابط خارجی سنای آمریکا روز سه‌شنبه طرح موسوم به «قانون بازنگری بر توافقنامه هسته‌ای با ایران 2015» را با اجماع آرا به تصویب رساندند.این طرح را ابتدا باب کورکر رئیس کمیته روابط خارجی و رابرت منندز سناتور ارشد دموکرات مطرح کردند. نهایتا 21 سناتور به صورت مشترک به عنوان حامیان این طرح معرفی شدند.

به گزارش «تابناک»؛ در صورتی که این طرح در کنگره به تصویب نهایی برسد و آنطور که باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا اعلام آمادگی کرده، آن را به قانون تبدیل کند، کاخ سفید ملزم خواهد بود ظرف نهایتا «5 روز تقویمی پس از رسیدن به توافق مربوط به برنامه هسته‌ای ایران»، توافق را با تمام ضمایم آن به کمیته مربوطه و سران کنگره ارائه کند.

همچنین جان کری وزیر خارجه آمریکا باید گزارشی در خصوص مفاد توافق را به کنگره ارائه دهد. کاخ سفید باید به کنگره تضمین دهد که توافق به دست آمده با ایران، اهداف «منع اشاعه» آمریکا را محقق کرده و ضمنا وضعیت دفاعی و امنیتی این کشور را تضعیف نکند.

کاخ سفید باید تضمین کند که توافق به دست آمده، اجازه نمی‌دهد برنامه هسته‌ای ایران «برای اهداف نظامی هسته‌ای یا انفجارات هسته‌ای از جمله تحقیق یا توسعه هرگونه قطعه انفجاری هسته‌ای یا دیگر اهداف نظامی هسته‌ای» به کار گرفته شود.

اگرچه «اریک شولتز» معاون سخنگوی کاخ سفید در یک کنفرانس خبری روز چهارشنبه (دیروز) تصریح کرد که دولت اوباما تصریح می‌کند که هرگونه رأی‌گیری کنگره در خصوص توافق هسته‌ای ایران تنها در خصوص مسئله کاهش تحریم‌ها است و درباره خود توافق هسته‌ای نمی‌باشد.

در همین ارتباط دکتر پیروز مجتهدزاده در گفت و گو با تابناک به بررسی پیامدهای این مصوبه سنا پرداخته است.

آقای دکتر بر اساس قانون اساسی امریکا؛ قوه مقننه (کنگره) در سیاست خارجی امریکا چه تاثیری دارند؟

ایالات متحده مثل هر کشور دموکراتیک که به شیوه ریاستی اداره می شود، قوه مقننه (کنگره) می تواند در پروسه اجرای سیاست دخالت و تاثیر داشته باشد، اما در تصمیم گیری تاثیری ندارند. مجلس شورای اسلامی در کشورمان نیز همین گونه است. مثلا اگر دولت یک معاهده را امضا کند مجلس می تواند در تصویب آن نقش داشته باشد و آن را رد یا تایید کند.اختیارات کنگره در امریکا در آن حدی نیست که بتواند جلوی اجرای توافق میان ایران و 5+1 را بگیرد. کنگره برای اینکه در توافق احتمالی مانع و اشکال تراشی و یا اصلاحات لازم را اعمال کند نیاز به چنین مصوبه ای داشت. البته در همه دنیا سیاست خارجی مربوط به دولت ها است که آن را اتخاذ و اجرا می کنند. بنابراین کنگره نمی تواند به طور معمول توافق را وتو کنند اما می تواند در مورد آن بحث کند. این ها نشسته اند و تصویب کردند که ما حق وتو کردن نیز داریم.

کنگره چه چیزی را می خواهند وتو کنند؟

اینکه توافق امضا شود و دولت امریکا بدون اینکه به بحث کنگره بگذارد به اجرا دربیاورد؛ موضوعی است که کنگره نمی پذیرد. منظور از مصوبه اخیر سنا این است که در پروسه اجرای توافق، کنگره امریکا نیز مشارکت داشته باشد. در واقع راه را باز کردند که توافق را در کنگره بحث کنند و معمولا هم کنگره دست به وتو نمی زند. هدف اصلی کنگره بحث بر روی توافق و مجادله بر روی توافق با ایران می باشد. البته ین احتمال وجود دارد که اگر اختلاف ها زیاد باشد کنگره به وتو دست بزند.

در صورت وتوی توافق توسط کنگره به معنای مرگ توافق جامع خواهد بود؟

رئیس جمهور در مقابل کنگره از اختیاراتی برخوردار است که می تواند از آن استفاده کند. چیزی را که کنگره رد و وتو بکند، رئیس جمهور می تواند تصیم آنها را وتو بکند. این ها دست اندازهای حقوقی هست که می خواهند ایجاد کنند. این دست اندازها در تاریخ سیاسی امریکا موضوع کشمکش بین کاخ سفید و کنگره بوده و هست و همیشه خواهد بود. ما نمی توانیم از این موضوع این نتیجه را بگیرم که کار تمام شد و دیگر امکان توافق وجود ندارد.

آیا در مورد کشمکش میان دولت امریکا و کنگره سابقه تاریخی وجود دارد؟

هنگامی که دوره ریاست جمهوری کلینتون تمام شد؛ یک بحث حساسی در مورد دو تن از خطاکاران مالیاتی که کنگره این ها را محکوم و تبعید کرده بود به وجود آمد. دولت موافق این کار نبود برای اینکه دولت راه های دیگری را برای برخورد با این متخلفان متصور بود. رئیس جمهور امریکا تا روز اخر ریاست جمهوریش می تواند از اختیارات ویژه استفاده کند و تصمیم کنگره را رد کند. کیلینتون نیز در روز اخر ریاست جمهوریش این کار را کرد. در این باره هم اوباما شاید بخواهد این کار را بکند و در آخر بخواهد از اختیارات ویژه استفاده کند.

اگر دو سوم کنگره توافق با ایران را وتو کردند و رئیس جمهور دیگر نتوانست مصوبه کنگره را وتو کند چه اتفاقی خواهد افتاد؟

این هم بستگی به این دارد که وضعیت به چه صورتی رخ دهد. دو سوم رای آوردن در کنگره شدیدا محل تردید است و بعید است که چنین اجماعی به وجود بیاید. حتی در آخرین سخنرانی که نتانیاهو در کنگره انجام داد؛ خیلی از اعضای کنگره را از سیاست های لابی یهود جدا کرد.

چرا دولت اوباما تا کنون در موضع گیری ها از دخالت کنگره در توافق هسته ای با ایران انتقاد می کرد. این بار اعلام کرده است که اوباما با این مصوبه سنا موافق است؟

این گونه نیست. وقتی از کنگره صحبت می کنیم صحبت از لابی یهودی است. اوباما تا به حال با اسرائیل کج دار و مریز رفتار کرده است. گاهی اسرائیل را نادیده گرفته و یکجا به کنگره اجازه دخالت می دهد که کنگره را نیز در ادامه کار برای توافق همراه کند و به نحوی از فشار داخلی در داخل امریکا بکاهد.

نتانیاهو بعد از تفاهم لوزان اعلام کرد از آن چیزی که فکر می کرد هم این تفاهم بدتر است. در این شرایط کنگره می خواهد در این فرایند شرکت کند. اوباما هم برای اینکه شرایط داخلی امریکا را کنترل کند، می خواهد به این مصوبه تن دهد چرا که دخالت کنگره بعد از حصول توافق است. این مصوبه به معنای شکست دیپلماسی دولت امریکا نیست. اوباما همین سیاست کجدار و مریز را ادامه خواهد دهد تا بتواند این توافق را به سرانجام برساند. در واقع اوباما با این سیاست همه دولت های بعدی امریکا نیز ملزم می کند که این توافق را اجرا کنند.

آیا این مصوبه می تواند اجرای توافق را به تاخیر بیاندازد؟

این گونه نیست که این حرکت کنگره تاخیری در اجرای توافق ایجاد کند. در لوزان دیدید که به نحوی ژست توافق شکل گرفت، همین روسیه اعلام کرد که تحریم های اس 300 را لغو می کند. این اقدام روسیه برای این بود که بگوید من خودم پیش دستانه تحریم ها را لغو کردم. در حالی که روسیه بر اساس توافق جامع مجبور بود به زودی این قرارداد را اجرایی کند. این اقدام روسیه یک نیرنگ جدید است که سود اقتصادی خودشان را بهره برداری کنند.

در واقع مشخص است که حتی وانمود کردن توافق چه تاثیری ایجاد کرد . این در حالی است که هنوز راه زیادی برای توافق وجود دارد. دیدید که این ژست توافق چه تاثیری بر منطقه به خصوص جنگ یمن گذاشت و کشورهای ترکیه و پاکستان را از ائتلاف جدا کرد. به عبارت دیگر ما در اجرای توافق انتظار داریم با محدود کردن فرایند هسته ای خودمان طرف مقابل نیز تحریم ها را رفع کند. شما ببینید با اعلام ژست رسیدن به راه حل ها چگونه اروپایی ها و حتی روسیه نسبت به آینده دست پاچه شده اند.

ادامه نوشته موضوع قبلی

خلاصه بعضی افراد دینداری رو به شکلی که در تاپیک قبلی گفتم می شناسند.نمونه دیگه یکی از آشنایان خود من که خانمی هست هر وقت به مجلس ختم هیات عزاداری و امثالهم می خواد بره شاد هشت. کلی بگو بخند زنگ به این زنگ اون چه خبره کی می خواد بیاد و حسابی بشاش بودن از قیافش می ریزه حالا وقتی عروسی می خواد بره ناراحته دائم نق می زنه پرخاش می کنه گیر میده تازه اون هم عروسی های معمولی.وقتی کنترل تلویزیون دستش باشه به محض اینکه به برنامه ای برسه که توش جنازه باشه رنگ سیاه داشته باشه فیلم غمناکی باشه عزاداری باشه سریع رو همون کانال نگه می داره . حالا اگه تلویزیون در حال پخش یک برنامه شاد باشه یا آهنگ شاد بزنه سریع کنترل رو بر می داره کانال رو تغییر میده یا صداشو به شدت کم می کنه.تازه تلویزیون داخلی ایران ماهواره باشه که کلا خاموش میشه.

این افراد این کار رو دینداری می دونن.

حالا به همین آدم بگی در انتخابات به کی رای میدی میگه احمدی نژاد یا افرادی از این دست.خیال می کنن این نوع طرز تفکر دین حفظ می کنه.افرادی که یه عده ادم کم سواد و بعضا بی سواد رو دور خودشون جمع می کنن. افرادی که به خیال دینداری کشور رو به قهقرا می برن اقتصاد فرهنگ دانشگاه و همه ارکان کشور رو به ورطه نابودی می کشونن بواسطه نوع تفکراتشون .

اینها یکی مثل رحیم پور ازغدی رو متفکر دینی می دونن که همچین نظریه پردازی می کنه که یکی ندونه خیال می کنه الان مملکت رو بدستش بدی بهشت تحویلت میده ولی وای به اون روزی که مملکت رو به یک همچین افرادی بدی دوره مردم رو به جنگ میندازن مردم رو با هم دشمن می کنن. دنیا رو با مردم دشمن می کنن. یک گندی به مملکت می زنن که نمی دونی بعدش چطوری باید جمش کنی بعد ادعای دینداری هم کی کنن.این افراد از دین هیچ بویی نبردن.

از حرف اصلی دور نشم.داشتم اون آشنامون رو می گفتم. رفتار اون آشنای ما به خاطر دینداری نیست بلکه حاصل یک تربیت غلط از طرف پدر و مادر هست. جوانی که باید در عنفوان جوانی به دنبال شادی نشاط شور و عشق باشه دائم به دنبال سرکوب کردن غرائزی است که خداوند در وجودش قرار داده و خیال می کنه با این کارها داره دینداری می کنه.این افراد فقط با نقل قول کردن سعی می کنن خودشون رو شاد کنن.

وقتی به یک مجلس شادی می رن مثل افراد ننه مرده گوشه ای کز می کنن و دائم دعا می کنن مجلس زودتر تموم شه.بعد از اون وقتی به خونه هاشون میرن با نقل قول کردن خودشون رو شاد می کنن.فلانی اینجوری می رقصید.فلانی لباسش اینجوری بود.فلان آهنگ پخش میشد.فلانی موهاشو اینطوری پیچیده بود. تازه لعن و نفرین هم می کنن که اینها بی دین هستن.

اینها نوع برداشت از دین نتیجه تربیت اشتباه هست.کم رویی ترس عدم توانایی جسمی در برخورد با دیگران مشکلات اقتصادی و... دلیل اصلی این نوع رفتارها می باشد.

 اکثر افرادی که داعی دینداری انهم به طور افراطی در بستگان و اقوام نزدیک من را دارند افرادی کم سواد و بعضا بی سواد هستند. کسانی که دچار نوعی ضعف در اندیشیدن دارن و همیشه باید در مسائل مختلف تقلید کنند.همیشه باید گوش به دهن مسئولان حکومت باشند و ببینند که انها چه دیکته می کنند و آنها املا بنویسند.قدر ت تفکر و تعقل در آنها تعطیل است.چرا باید دین در جامعه ما بگونه ای تفسیر شود که نتیجه اش این باشد که همچین افرادی جذب دین شوند یعنی آمال و آرزوهای خود را در این نوع زندگی ببینند. ما باید مدل جدیدی از دینداری برای دوره زمانه خودمان ارائه دهیم .ببخشید که من دست و پا شکسته حرفهای خود را مطرح کردم ولی امیدوارم شما حرف من را فهمیده باشید. 

الهی به ما معرفت در دین بده

رفته بودیم خونه یکی از اقوام در شهر قم.از اوناول که ما رفتیم و مشغول صحبت بودیم میزبان هر کاری که می خواست انجام بده یا هر موضوعی که صحبت میشد دنبال یک مصداق از اون در صدر اسلام و زمان پیامبر و ائمه بود کهدر زمان معصومین درباره فلان موضوع فلان کار را می کردند ویا یک حدیث نقل می کردند و دلشون خوش بود که دارن دینداری می کنند.بعد از مدتی من در تلویزیون دیدم که یک آیه از سوره قرآن را خواند با ترجمه من تحریک شدم که کل آن سوره را با معنی بخونم و رفتم و تفسیر تعدادی از آیات آن را هم خواندم.به نظرم آمد که این مطالبی که در قرآن آمده راهنماییهایی بوده که بعضا خداوند در مورد امور روزمره آن زمان پیامبر به ایشان نازل می کرده و حتما این طور نیست که در قرن بیسیت و یکم هم ما حتما باید عینا همان دستورات یا راهنماییها را عمل کنیم.  آن چیزی که من تصور می کنم این است راهنماییهای قرآن  جنبه اخلاقی دارد بعضی از آن مربوط به مردم زمان پیامبر است و بعضی نیز مشترک بین همه اعصار است .و دلیلی ندارد که ما حتما همان چیزی در زمان پیامبر به ایشان ابلاغ میشده در این زمان هم بخواهیم به همان صورت عمل کنیم.این طوریدچار مشکل و تعارض می شویم با دین نمیتواینم زندگی روزمره خود را توجیه کنیم.ما باید یک مدل جدید از دینداری برای دنیای جدید بدست بیاوریم.