مطلبی پیرامون رژیم قبل از انقلاب 57 و رژیم بعد از انقلاب 57

معمولا مردم در صحبتهای سیاسی خود رژیم شاهنشاهی و رژیم ولایت فقیه را مقایسه می کنند .اینجانب مطلبی در این خصوص به ذهنم رسید که در اینجا می نگارم.

شما اگر از زندانیان سیاسی که هم اکنون در زندان های رژیم جمهوری اسلامی به سر می برند سوال کنید همان مطالبی را به شما خواهند گفت که  زندانیان سیاسی رژیم شاهنشاهی می گفتند. یعنی صحبت از آزادیهای سیاسی و مدنی  حکومت قانون البته قانون برخواسته از خواست و نظر مردم رعایت حقوق مدنی و حقوق شهروندی  آزادی مطبوعات و امثالهم و الا هم این طرفیها از نظر اقتصادی دستشون به دهانشون می رسد  و هم آنطرفیها.این همان چیزی است که باعث شده تا ما جهان سومی باشیم و برخی کشورها جهان اولی . فکر نکنید که اگر حکومت شاهنشاهی ادامه پیدا می کرد الان مثلا ما وضع متفاوتی داشتیم من مطمئن هستم که ما همین چیزی بودیم که الان هستیم. 

یعنی تغییر زندگی هر کس به زرنگی خودش بستگی داشت.فرق جهان اول و جهان سوم در همین نکات ریز است یعنی رعایت قانون برای همه احترام به حقوق شهروندی احترام به حقوق مدنی آزادی مطبوعاتو اندیشه و امثالهم. چیزی که در جهان سوم همیشه در آن اما و اگر وجود دارد.من همواره در سفر عتبات عالیات از ائمه معصومین خواسته ام تا واقعیت دین و معرفت نسبت به دین را در من ایجاد کنند چون من به مسائل جامعه شناسی و علوم سیاسی و جامعه شناسی سیاسی ایران علاقه مند هستم لکن ان چیزی که من تاکنون از دقت پیرامون خودم فهمیده ام این است که ما در ایران دچار بنیاد گرایی دینی هستیم و همین نگاه غلط به دین سرمنشا همه مشکلات است. و سوء استفاده در پی دارد. ما در ایران دین را طوری تفسیر میکنیم که با منافعمان جور در بیاید. نظارت شورای نگهبان را استصوابی می دانیم چون اگر نظارت استطلاعی باشد افرادی به مجلس می آیند که از رهبر ایران انتقاد می کنند یا دست روی نکات کلیدی حکومت می گذارند. دست روی فسادهای اساسی کشور می گذارند. کسانی روی کار می آیند که طرفدار روشنفکری هستند. بدحجاب و بی حجاب و کراواتی هستند یعنی کسانی هستند که عمدتا به بنیاد گرایی دینی اعتقادی ندارند.اگر یک فرد روشنفکر در یک جایی مدیریت را در دست بگیرد لذت مدیریت او به وضوح بر همگان مشخص خواهد بود و سرمنشا خیرات خواهد بود و مشکلات کم کم برطرف خواهد شد و امور کم کم اصلاح می شود ولی قدرت گرفتن افراد گزینش شده فرمایش منجر به ادامه یافتن مدیریت دگماتیستی و ادامه فساد در هیات حاکمه خواهد بود و آنها خود را  به کسی پاسخگو نمی بینند یا با پول و .... افراد را تهدید یا تطمیع می کنند.