سختیهای کار نانوایی سنگکی

چند روز قبل  رفتم از نانوایی سنگکی نزدیک منزل که کنار یک مسجد  قرار  داره نان بگیرم.دیدم که برای چندمین بار کارگران جدید مشغول کار هستند. به آقایی که کنارم ایستاده بود گفتم چرا این کارگران اینقدر تند تند عوض می شوند.گفت من همین نزدیکی مغاز دارم . یک مشتری میگه چرا نان را اینقدر برشته کردی. یک مشتری میگه چرا نان را خمیر کردی. اینها باید همزمان خودشان خمیر را اماده کنند و بعد نان را در تنور بگذارند و مواظب باشند تا نان پخته شود و خودشان هم باید از مشتری  رسید  کارتخوان را بگیرند. تازه یکی میاد میگه واسه من ایجوری بپز من الان می روم و برمی گردم. یکی میگه پر کنجد بپز .یکی میگه برشته بپز و تازه بعضی ها سر نوبت دعوا می کنند و نانوا باید پاسخگوی مردم باشد. تازه از غر غرهای خانم ها که بیا و ببین.بعد حقوق  و دستمزد درست حسابی هم که به اینها نمیدهند. طرف بعد از یک مدت میاد و عطایش را به لغایش می بخشد و می رود.  سنگگ مثل نان لواش نیست که با دستگا ه پخته شود و همه کارش با نانوا هست و کار را سخت تر می کند.

در همان لحظات من میدیم که دو تا کارگر که یکی قد بلند و دیگری قد متوسط بود  دارند با یکدیگر دعوا می کنند  سر پخت نان  و یک حالت خنده داری شده بود.

واقعا باید از تکنولوژی استفاده کرد و کار این عزیزان هم قدری آسانتر شود.در شبکه های یوتیوب فیلم های زیادی از دستگاههای مکانیزه در زمینه های مختلف نشان داده می شود که مثلا یک درخت میوه که در ایران باید باغدار خودش با کمک کارگران میوه هایش را از درخت جدا می کند با کمک دستگاه مکانیزه ظرف چند دقیقه کل بار درخت را می چیند و خیلی جالب بود. یا د رموارد دیگر .چقدر خوب هست که شرکتهای دانش بنیان یا مراکز صنعتی از این دستگاههای مکانیزه به صورت کاربرد وطنی برای این چیزها مثل نانوایی ها درست کنند. تکنولوژی که فقط موشک هوا کردن نیست.